Ruszające się krzaki... czyli miejsce samotności rozmyślań i

Corin

- znakomity pomysł * pokiwał głową *
- ja też mam już naprawdę dość tych oparów z mojej kuźni... myślę że się do ciebie przyłączę * rozmarzył się *

Iscario

Ostrzegam, jak będziesz chrapał, to cię zakopię pod rabatką!

Corin

* już miał się kłócić, ale spojrzał na nią i pomyślał *
- zatkam sobie usta twoją sukienką i nie będę chrapał * uśmiechnął się *

Iscario

*popatrzyła na siebie mimowolnie. Materiał, owszem... dwie nogawki jednak protestowały przed nazwaniem ich obopólnie sukienką*
Corin, mój drogi, nie pij już... dzieci przez jajecznicę, a teraz to. Ja nie śpię tu z robą bez obstawy, bo jeszcze uwidzisz sobie, że jestem chwastem do wycięcia albo co... Wystarczy, że karczmarz wziął mnie za mężczyznę. Może pijecie to samo?
*uśmiechnęła się łobuzersko*

Corin

* wyciągnął nożyce do przycinania gałęzi i schował je za plecami z niewinnym uśmiechem na ustach *

Iscario

Teraz to nie wiem czy się chować w ogóle, czy mi ze spodni chcesz sukienkę zrobić...
*podparła się pod boki w groźnej postawie*
Poskarżę się Mistrzowi, i bratu, i... i sobie też się poskarżę!
*pociągnęła nosem w udawanym płaczu*

Corin

* zaczął tymi nożycami przycinać sobie włosy z nosa wystające *
- to przez nie w nocy chrapię * uśmiechnął się i popatrzył na jej spodnie *
- faktycznie spodnie... ale nie głupi pomysł z tą przeróbką * pochwalił półelfkę *

Iscario

Wszystkie moje pomysły są dobre, o ile tylko nie dotyczą bezpośrednio mnie...
*odstawiła delikatnie butelkę, i zaczęła szukać czegoś w przepastnej torbie. Oto, po kilku chwilach wyjęła kawałek oddartego od całości pergaminu i rysik*
Dawaj plecy, Corin, muszę wreszcie napisać ten postulat o kusych strojach dla Klanowiczów...! Jak rysik przekuje pergamin, nie przejmuj się...zaboli tylko trochę!

Corin

-hmmm... a może lepiej ja napiszę, a ty podyktujesz * uśmiechnął się * wtedy cała wina.. łaska spadnie na mnie.
- no to dawaj ty plecy.

Iscario

Ale musiałabym się nadstawić...
*popatrzyła na gnoma podejrzliwie*
iesz... ten postulat, to jednak chyba nic aż tak pilnego... napiszę może w pokoju

Johenn

Zdawało by się, że mam przysnął. I rzeczywiście tak było. Otworzył oczy i zamrugał. Spojrzał na dziewczynę.
- Yyy... witam?

Corin

a mi zawsze powtarzano żebym nie odkładał na później tego co mogę zrobić teraz * uśmiechnął się * później zapomnisz i nici z planu

Iscario

*uśmiechnęła się przyjaźnie do Johenna*
A może pan mi pomoże...? śpiącego nie godziło się wykorzystywać, ale teraz...
*zatarła chciwie dłonie*

Corin

- hmmm .... no tak też może być * uśmiechnął się *
- ale piszę * zaśmiał się *

Johenn

- Ale o co chodzi?
Sięgnal po butlekę, aby przepłukać wyschnięte gardło. Westchnął odstawiając naczynie na ziemie i patrząć zaciekawionym wzrokiem na dziewczyne.